فقر مطلق چشمهایت *2*

نگاهم کرد...

نگاهش فرق داشت. طولانی و کم رمق بود. 

دهانم میجنبید و قطره قطره واژه ها دریا شده بودند پشت لب هایم. 

سرش را پایین انداخت و قدم هایش را درست برخلاف من برداشت. 

تصویرش تار شد و... و این آغاز رفتنش بود...

مجموعه دلنوشته "فقر مطلق چشمهایت" نوشته آندرومدا...یا همون جودی...

فقر مطلق چشمهایت *1*

من همان خورشیدی که از مشرق چشمهایت طلوع میکنم و از مغربشان غروب، محو میشوم و توی ظلمات نبود خودم فرو میروم. 

همانکه شبها به قرص ماه  دلت میتابد و صبح، باز همان طلوع چشمهایت میشود.

.

.

.

.

.

مجموعه دلنوشته ـ " فقر مطلق چشمهایت" ـ آندرومدا (جودی)