امروز ۲۵ دی، روزیکه همیشهٔ سال انتظارشو میکشم...همیشه توقع یه اتفاق خاص و رویایی دارم...همونایی که توی فیلما اتفاق میفته...

صبح، ۱۰ دیقه بعد از تولدم از خواب بیدار شدم. خواب آلودتر از همیشه و شاکی از نبود چند روزهٔ مامان رفتم مدرسه. تبریک گفتن و خب از چندتا از دوستام انتظارات دیگه ای داشتم که خب هیچی بیخیال =] خونه ام که کلا اصن هیچی...همه طبیعیش کرده بودن که اصلا انگار نه انگار...در هر صورت چرت بود خب امروز...هیچ نیرویی نمیتونه به اندازه نیروی روز تولدم توی من اثر داشته باشه و خب کلا نابود شد روز تولدمان ... اصلا بیخیال... به قول خانواده گرام مَن دیگه بزرگ شدم =] دیگه ام نمیخوام راجع بهش حرف بزنم میخوره تو ذوقم اعصابم خورد میشه...  ۲۵ دی ...

• از اونجا که حفظیجاتم خیلی خوب نیست همیشه درس دینی رو خراب امتحان میدم. امروز هم که پرسش دینی داشتیم خب نصف نمره رو گرفتم که بیخیال...برام مهمه خب ولی بیخیال.

عادتمه پامو تند تند تکون بدم وقتی میشینم و بغل دستی گرام همون دوست روان پریش و اون قضایا همیشه از این عادت من عاصیه و نمیذاره با خیال اسوده این کارو انجام بدم. انجام این کار واقعا اذیتم میکنه و باعث میشه پام خیلی خیلی خیلی خسته شه و دچار ضعف بشه ولی نمیتونم این عادتو ترک کنم... امروز بعنوان کادوی تولد از طرف دوست روان پریش میتونستم زنگ اخرو هی پامو تکون بدم...خیلی اذیت شدم و پام داره میمیره الان =| 

• امرو میخواستم بگم "پشت برگه"؛ گفتم "برگشتنی" =\

• مامان کِی میای؟ =[

• شونزده سالمه واقعا؟

• امروز خیلی لعنیته. حالم ازت بهم میخوره بیست و پنج دی.