الان که فکر میکنم میبینم اون موقع ها که گوشی نداشتم خیلی خوشحالتر و سرحالتر و سالمتر بودم. البته میدونین...به جنبه نداشته منم بستگی داشت که همونطور که ذکر شد جنبه شو نداشتم و لذا شبانه روز بصورت قطع نشدنی این ماسماسک و به قول بعضیا صاب مُرده به دستمان چسبیده است و هندزفری اش اندرون گوشمان =]

مثلا الانا تنها فکری که توی راه مدرسه به خونه ذهنمو مشغول میکنه اینه که الان برم بشینم پا صاب مُرده =| اما اون موقعا که گوشی نداشتمش میگفتم برم خونه کتاب بخونم ^^ یا درس بخونم =\ ایی =|

دوران امتحانات ترم اول ینی تا همین چند روز پیش خیلی خودمو کنترل کردم که سمت گوشیم نرم و نزدیک سه هفته حتی به گوشیم نزدیکم نشدم. در عوض با تبلت و کامپیوتر خیلی حال کردم تو این مدت =D

خلاصه اینکه گوشی همیشه برا من افسردگی و اعتیاد میاره =| و باعث میشم که به خیلی علایقم نرسم.. همیشه ی خدا کپیده ایم روی تختمان و شادمهر و لیتو و زین و احسان و ۲۵باند و آی هیت یو آی لاو یو گوش مینماییم؛ کر میشویم و کور میشویم و میمیریم =| به قول برخی خردمندان به غارنشینی روی آورده ام =| 

• وقتی اهنگ رو پلی مینماییم، تا اخرین درجه ممکن صداشو بالا برده و به پیغام اخطار گوشی که میگوید برای سلامتی مضر است چارصدوچار نات فوندی نثار کرده و سپس پس از چند دقیقه که صدایش عادی میشود هندزفری را اندرون گوش میفشاریم و چونان میشود که پرده گوشمان چند کیلومتری جابجا میشود =|

• غزل میگفت چشمانش تار میبیند بخاطر در اوردن ته گوشی =| لذا میترسد به والده اش بگوید. چون میداند که والده اش پس از کوباندن اندرون سرش گوشی اش را ازش گرفته و عینک چشمش میکند =| لذا وان آو اَور بِست فرند فور اِوِرِمان ایز لُسینگ هر آیز =|

• شادمهر بزرگ میفرماید تنهاییام غمت نیست.